Autisme bij meisjes herkennen: de verschillen met jongens
Autisme bij meisjes blijft vaak onopgemerkt, zelfs voor ervaren professionals. Meisjes lijken sociaal vaardiger en kopiëren het gedrag van anderen goed, waardoor hun uitdagingen minder zichtbaar zijn. Dit kost veel energie en kan leiden tot stress of spanning. Thuis of in nieuwe situaties wordt hun moeite vaak pas duidelijk, en soms uit zich dit in depressie, angst of eetproblemen. Slechts één op de vier kinderen met autisme is een meisje, en zij krijgen gemiddeld pas rond hun 7e de diagnose, terwijl jongens vaak al rond hun 4e worden gediagnosticeerd. Het is daarom belangrijk om te begrijpen hoe autisme bij meisjes anders zichtbaar is dan bij jongens, zodat ze de juiste steun krijgen.
In dit artikel ontdek je hoe autisme zich bij meisjes uit, waarom het vaak later wordt herkend en waar je op kunt letten.
1. Subtiele kenmerken van autisme bij meisjes
Bij meisjes met autisme zijn de typische kenmerken vaak minder duidelijk zichtbaar dan bij jongens. Ze herhalen minder vaak dezelfde bewegingen of handelingen, zoals ritmisch bewegen of met handen wapperen, die bij jongens meestal direct opvallen. Ook hun intense interesses uiten zich vaak op een manier die sociaal geaccepteerd lijkt, waardoor buitenstaanders het als gewoon gedrag zien. Een meisje kan bijvoorbeeld uren geconcentreerd tekenen, knutselen of een verhaal naspelen, terwijl dit voor anderen gewoon spel lijkt. Bij jongens valt vergelijkbaar gedrag vaak sneller op, omdat het opvallender is.
Meisjes passen zich vaak goed aan in sociale situaties. Ze maken oogcontact, imiteren anderen en lijken sociaal vaardig. Hierdoor valt hun autisme minder op, ook al ervaren ze dezelfde uitdagingen. Het verschil zit vooral in hoe de kenmerken zichtbaar zijn, niet in de ernst.
2. Maskeren: hoe meisjes hun autisme verbergen
Veel meisjes leren al jong hun autisme te verbergen. Ze letten goed op hoe anderen zich gedragen en proberen dit zo goed mogelijk na te doen. Ze lachen op het juiste moment, houden oogcontact en doen gezellig mee, waardoor ze sociaal vaardig lijken.
Dit voortdurend aanpassen kost veel energie. Op korte termijn helpt het om niet op te vallen, maar op de lange termijn raakt een meisje uitgeput. Thuis kunnen ze plotseling ontploffen of helemaal instorten, omdat ze hun masker eindelijk af kunnen zetten. Als dit lang doorgaat, kan het leiden tot stress, somberheid of een negatief zelfbeeld.
3. Waarom autisme bij meisjes later wordt herkend
Autisme bij meisjes wordt vaak pas op latere leeftijd herkend. Professionals houden vaak het stereotype beeld van een jongen met autisme aan. Hierdoor worden subtiele signalen bij meisjes makkelijker gemist. Op school of in sociale situaties passen meisjes zich vaak goed aan, waardoor hun autisme minder zichtbaar is. Thuis of in nieuwe situaties hebben ze vaak wel moeite.
Autisme wordt vaak pas duidelijk in de puberteit, wanneer sociale verwachtingen toenemen en de energie om zich constant aan te passen onvoldoende is. Soms uit zich dit in depressie, angst, eetproblemen of hevige stress. Hierdoor wordt de kern van autisme vaak over het hoofd gezien, waardoor meisjes later de hulp krijgen die ze nodig hebben.
4. Interesses van meisjes met autisme die minder opvallen
Meisjes met autisme kunnen net als jongens een intense interesse hebben in bepaalde onderwerpen. Het verschil is dat hun interesses vaak lijken te passen bij leeftijdsgenoten. Bijvoorbeeld paarden, poppen of boeken.
Jongens hebben vaak interesses die duidelijk afwijken van leeftijdsgenoten, zoals treinen of cijfers. Omdat de interesses van meisjes “normaal” lijken, valt het minder op dat ze er uren mee bezig kunnen zijn, er veel over nadenken of moeite hebben om over iets anders te praten. De intensiteit is hetzelfde, maar de buitenwereld herkent het minder snel als een kenmerk van autisme.
Conclusie
Autisme bij meisjes is vaak subtieler en daardoor minder zichtbaar dan bij jongens. Ze passen zich aan, maskeren hun uitdagingen en hebben interesses die sociaal geaccepteerd lijken. Dit kan ervoor zorgen dat autisme later wordt herkend en dat de juiste begeleiding uitblijft.
Door te letten op subtiele signalen (zoals intens spel, moeite met emoties, extreme vermoeidheid of stress) kunnen ouders en professionals meisjes met autisme eerder herkennen. Vroege herkenning is belangrijk om passende ondersteuning te bieden en secundaire problemen, zoals depressie of angst, te voorkomen.
Geschreven door Shannon Spork (gedragsdeskundige)
